Eski İran'da Zerdüştlük Ve Kutsal Ateş

Insan hayatinin ayrilmaz bir parçasi oldugundan beri "ates", genis anlamiyla uygarligin gelismesinde bir kilometre tasi, dar anlamda ise bir insanin isinmasi, korunmasi, geleceginin var edilmesi yaninda belki de karanligin en koyu saatinde onun varolusunu açiklayan metafiziksel bir kavram olmustur.Atese tapinimin en eski bulgulari, bizi Neolitik dönemlere kadar götürmektedir. Ancak, ilkel insanlar için, yeryüzünde var oldugundan beri, mistik bir anlam tasiyor olmalidir. Özellikle Hint-Avrupa halklari mitolojisinde oldukça önemli bir unsur oldugunu bildigimiz ates, Zoroastrianizm diniyle birlikte belki de ulasabilecegi en saygin konuma erismistir. Tanri Ahura Mazda'nin enerjisinin, sicakliginin ve isiginin bu dünyadaki tezahürü olan kutsal ates, belki de dinin en önemli yapi tasini olusturmaktadir.Temelleri günümüzden neredeyse 4000 yil önce atilmis olan Zoroastrianizm diyalektik felsefesi basta olmak üzere pek çok açidan, günümüzdeki semavi dinler üzerinde de hatiri sayilir bir etki birakmistir. En ihtisamli dönemini Iran topraklarinda ve Pers Imparatorlugu Dönemi'nde yasamis olan bu din, hâlâ varligini sürdürebilen ender kadim dinler arasindadir. Ayni zamanda hâlâ yasayan "ilk" ve en eski "tek tanrili" dindir."Binlerce yil önce birisi ates yakmasini kesfetti. Herhalde insan kardeslerine ates yakmayi ögretti diye, o ateste yakmislardir onu. Insanlarin korktugu bir seytanla is birligi yapan kötü biri olarak görülmüstür. Ama ondan sonra, insanlarin isinmak için, yemeklerini pisirmek için, magaralarini aydinlatmak için bir atesi olmustur. O adam onlara akillarina gelmeyen bir hediye birakmis, karanligi yeryüzünden kaldirmistir."Ayn Rand - Hayatin Kaynagi(Tanitim Bülteninden)